حرف‌اضافه

فارسی

ریشه لغت

فارسی

آوایش

/حَرفِ/اِضافِه/

اسم مرکب

حرف‌اضافه

(ادبی): در دستور زبان، کلمه‌ای که کلمه یا گروهی از کلمه‌های را به فعلِ جمله یا به صفتی نسبت می‌دهد و آنها را متمم و وابستهٔ آن قرار میدهد، مانند از، با، بوسیله در جملات زیر: کتاب را از کتابخانه گرفتم. با خودش حرف میزد. محاسباتم را بوسیله ماشین حساب انجام میداد.

(حوزه زبان‏شناسی): یکی از مقوله‌های اصلی واژگانی که رابطۀ میان سازه‌های جمله را نشان می‌دهد.

مترادف‌ها

حرف، حرف ربط، حرف ندا. حرف تعریف، حرف تحبیب، حرف معجم، حرف مهمل، حرف عطف، حرف‌و‌حدیث

برگردان‌ها

ترجمه
انگلیسی: preposition ایتالیایی: preposizione

منابع

فرهنگ بزرگ سخن

«حرف‌اضافه» هم‌ارزِ «preposition ۲, adposition»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی و زیر نظر غلامعلی حدادعادل، دفتر دوازدهم، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ‎۸-۶۶-۶۱۴۳-۶۰۰-۹۷۸