حرف‌اضافه

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /حَرفِ/اِضافِه/

اسم مرکب

حرف‌اضافه

1. (ادبی): در دستور زبان، کلمه‌ای که کلمه یا گروهی از کلمه‌های را به فعلِ جمله یا به صفتی نسبت می‌دهد و آنها را متمم و وابستهٔ آن قرار میدهد، مانند از، با، بوسیله در جملات زیر: کتاب را از کتابخانه گرفتم. با خودش حرف میزد. محاسباتم را بوسیله ماشین حساب انجام میداد.

1. (حوزه زبان‏شناسی): یکی از مقوله‌های اصلی واژگانی که رابطۀ میان سازه‌های جمله را نشان می‌دهد.

مترادف‌ها

• حرف، حرف ربط، حرف ندا. حرف تعریف، حرف تحبیب، حرف معجم، حرف مهمل، حرف عطف، حرف‌و‌حدیث

---

برگردان‌ها

ترجمه
انگلیسی: preposition ایتالیایی: preposizione

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن

«حرف‌اضافه» هم‌ارزِ «preposition ۲, adposition»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی و زیر نظر غلامعلی حدادعادل، دفتر دوازدهم، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ‎۸-۶۶-۶۱۴۳-۶۰۰-۹۷۸