زاهد
فارسی ویرایش
ریشه لغت ویرایش
- عربی
آوایش ویرایش
- /زاهِد/
صفت ویرایش
زاهد
- (تصوف): سجادهنشین، آنکه از دنیا و بهرههای آن رویگردان است و مدام در حال عبادت و ذکر است.
- پارسا، پرهیزکار، عابد، آنکه دنیا و خوشیهای آن را برای آخرت ترک میگوید.
مترادف ها ویرایش
––––
برگردانها ویرایش
منابع ویرایش
- فرهنگ لغت معین
- فرهنگ بزرگ سخن