سور

فارسی

سور همان جشن و مهمانی و شادی ایرانی و برابر سورپرایز لاتین است و در هر دو واژه شادی و خوشحالی از بابت اتفاقی را شامل میشود همچنین در چهارشنبه سوری اریایی نیز باری دیگر واژه را میبینیم بیشک ریشه کهن در زبان های پهلوی و سانسکریت دارد.

گونه‌های دیگر نوشتاری

صور، ثور

ریشه‌شناسی

پهلوی

آوایش

/سور/

اسم

سور

(جمع): اسوار، سیران؛ جشن، ضیافت، عروسی، در شاهنامه میهمانی و پذیرایی ولی تعابیر دیگری هم دارد.
بریدی یکی راه دشوار و دور ..... خریدی چنین رنج ما را به سور (شاهنامه)
سُوْر: در گویش گنابادی یعنی ناآرام، وحشی، آماده به فرار، غیر اهلی، سرکش.
دیوار گرداگرد شهر، حصار.

زبان دیگر

ریشه لغت

بهاری

اسم