مصدر ساده

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /مَصْدرِ/ساده/

اسم مرکب

مصدرساده

1. (ادبی): در دستور زبان، مصدری که جزئی به آن افزودن نشده باشد؛ مصدر بسیط؛ مقابل مصدر مرکب و مصدر پیشوندی، مانند بردن و گفتن.
2. مصدرهای یک کلمه‌ای.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن