پی

فارسی

پی ساختمان

ریشه لغت

• زبان معیار باستان

آوایش

• /پَی/

اسم

پَی

1. (ساختمان): بخش زیرین دیوار یا ستون که معمولا با پهن شدن تدریجی، وزن ساختمان را به زمین منتقل می‌کند.‌ شالوده.
2. ریشه و اساس هر چیز.

اسم

پِی

1. (جانوری): عصب، رشته سفید رنگ و سختی در بدن انسان و حیوان.
2. (ریاضی): عددی تقریباً مساوی ۳/۱۴ که برابر با نسبت محیط دایره به قطر آن است.
3. سیزدهمین حرف الفبای یونانی و آن نماینده ستاره‌های قدر شانزدهم.

اسم

پَیِ

1. دنبالِ، عقبِ.

   سرش درد میگرفت، مبصر را فرستاد پیِ قرص سردرد و خودش چرت می‌زد. «درویشان»

2. پَیَ در گویش گنابادی یعنی رعد و برق.

واژه‌های مشتق شده

• پیاپی، پی‌در‌پی

---

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین