آشفته‌حال

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آشُفته/حال/

صفت

آشفته‌حال

1. دارای زندگی یا فکر پریشان. آشفته حالی.

   خانم ... پریشان‌تر و آشفته حالتر می‌گردید.‌«شهری»

واژه‌های مشتق شده

• آشفتن، آشفته، آشفتگی، آشفته بازار، آشفته بخت، آشفته خاطر، آشفته دل، آشفته دماغ، آشفته رأی، آشفته روز، آشفته روزگار، آشفته سامان، آشفته کار، آشفته کردن

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن