آشفته‌حالی

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آشُفته/حالی/

حاصل مصدر

آشفته‌حالی

1. وضع و حالت آشفته حال، پریشانی و آشفتگی حال؛ پریشان خاطری.

   منال ای دل که در زنجیر زلفش/ همه جمعیت است آشفته حالی. «حافظ»

واژه‌های مشتق شده

• آشفتن، آشفته، آشفتگی، آشفته بازار، آشفته حال، آشفته خاطر، آشفته دل، آشفته دماغ، آشفته رأی، آشفته روز، آشفته روزگار، آشفته سامان، آشفته کار، آشفته کردن

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن