آفتاب‌بالانس

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آفتاب/بالانس/

اسم مرکب

آفتاب‌بالانس

1. (ورزش): در ژیمناستیک حرکت آفتاب که به بالانس روی دست‌ها ختم میشود و مکث گردد.

مترادف‌ها

• آفتاب، آفتاب دادن، آفتاب پریدن، آفتاب گرفتن، آفتاب خوردن، آفتاب چریدن، آفتاب سا، آفتاب شدن، آفتاب اندا، آفتاب پرست، آفتاب به آفتاب، آفتاب پهن شدن، آفتاب بالا آمدن، آفتاب لب بام، آفتاب گز کردن

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن