آفتاب‌پریدن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آفتاب/پریدَن/

اسم مرکب

آفتاب‌پریدن

1. (گفتگو): غروب کردن آفتاب.

   آقتاب داشت کم‌کم از لب دیوار می‌پرید. «آل‌احمد»

مترادف‌ها

• آفتاب، آفتاب دادن، آفتاب شدن، آفتاب گرفتن، آفتاب خوردن، آفتاب چریدن، آفتاب سا، آفتاب اندا، آفتاب بالانس، آفتاب پرست، آفتاب به آفتاب، آفتاب پهن شدن، آفتاب بالا آمدن، آفتاب لب بام، آفتاب گز کردن

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن