آفتاب‌گرفتن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آفتاب/گرفتَن/

اسم مرکب

آفتاب‌گرفتن

1. بدن را در معرض خورشید قرار دادن برای استفاده از نور و حرارت آن.

   همه هم نیمه عریان، آماده تا بعد دراز بکشند بر چمن سبز روشن و ... آفتاب بگیرند. «گلشیری»

مترادف‌ها

• آفتاب، آفتاب شدن، آفتاب پریدن، آفتاب دادن، آفتاب خوردن، آفتاب چریدن، آفتاب سا، آفتاب اندا، آفتاب بالانس، آفتاب پرست، آفتاب به آفتاب، آفتاب پهن شدن، آفتاب بالا آمدن، آفتاب لب بام، آفتاب گز کردن

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن