اسر

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• اثر، عصر

ریشه‌شناسی

• نیاهندوایرانی

آوایش

• [اَ/سَر]

مصدر متعدی

اسر

1. بند کردن، به اسیری گرفتن.

   اسر از دو بخش اَ - سر تشکیل شده و به زبان معیار باستان، نسیم یا وزیدن آرام بادی چون باد صبا است.

صفت

1. بردگی، اسارت.

لری

اسم

1. اشک.

منابع

• فرهنگ لغت معین