مادر

فارسی

مادر

زنی که از او فرزند یا فرزندانی به وجود آمده باشد، یا دارای فرزند است؛ مام، والده، ام.
مادر در زبان معیار باستان نیز به صورت ما - دٓر صرف می‌شده ولی کنایه از بوسه چیدن بوده، و چون مادرها از سوی فرزندان بوسه باران می‌شوند لذا مادٓر به مادر تغییر تفهیم یافته.
در فارسی میانه ماتر، در فارسی کهن ماتا، در زبان نیای هند و اروپایی (آریایی) مِهتِر بوده است.
گویش ما+در کنایه از موجود بودن فرزند در رحم این شخص بوده و کلمه را نوعی توصیف موقعیت و جایگاه هر فرد در خانواده میکند.
ما.به معنای جمع من+در به معنای درون= مادر که در زبانهای هم ریشه هندواروپایی هم چنین آهنگی دارد

––––

ترجمه‌ها