پگاه

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /پِگاه/

اسم

پگاه

1. صبح زود، بامداد، سحر. از اسامی زنانه ایرانی. نام‌خانوادگی ایرانی.

   پگاه در زبان فارسی، از واژهٔ پیش‌گاه یا پیش‌نهاد گرفته شده است و به معنای آغاز روز و سپیده دم، هنگامی است که خورشید در طلوع است. این واژه در شعر فارسی و به عنوان نام برخی صبح‌های زیبا و استثنایی استفاده می‌شود.

قید

1. بگاه. پگه. سخت زود. زود. بامداد. سپیده‌دم. سفیده‌ی صبح. صبح زود. صبح نخستین. صبح صادق. سحر (سَحر)، سرگاه. بَکر. بُکرَة. فجر. عُجسَة. غدوة. غداة. غدیّة.
2. زود (مقابل دیر)
3. غلس؛ آخر شب که هنوز تاریک باشد.

منابع

• فرهنگ لغت معین