آفتابه‌برداشتن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آفتابه/بَرداشتَن/

اسم مرکب

آفتابه‌برداشتن

1. (گفتگو): به مستراح رفتن.
2. 🔺صحبت دیگران را قطع کردن؛ وسط حرف دیگران پریدن.

مترادف‌ها

• آفتابه، آفتابه‌دار، آفتابه‌دزد، آفتابه‌چی، آفتابه‌لگن، آفتابه‌بردار، آفتابه‌پرکنی، آفتابه‌گلدان

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن