آفتاب‌رو
فارسی ویرایش
ریشه لغت ویرایش
- فارسی
آوایش ویرایش
- /آفتاب/رو/
اسم مرکب
ویرایش
آفتاب‌رو
- جایی که رو به آفتاب داشته باشد؛ آفتاب گیر.
- در مهتابی جلو اتاقم در آفتاب‌رو می‌نشستیم. «جمال‌زاده»
- (شاعرانه): آفتاب رخ.
مترادف‌ها ویرایش
- آفتاب، آفتاب دادن، آفتاب پریدن، آفتاب گرفتن، آفتاب خوردن، آفتاب چریدن، آفتاب سا، آفتاب شدن، آفتاب بالانس، آفتاب پرست، آفتاب چهره، آفتاب پهن، آفتاب تنک، آفتاب پرورده، آفتاب پرستی
برگردان‌ها ویرایش
منابع ویرایش
- فرهنگ بزرگ سخن