آفتاب‌زیر‌ابر

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آفتابِ/زیرِ/اَبر/

اسم مرکب

آفتاب‌زیر‌ابر

1. آفتاب زیر ابر پنهان ماندن، به مجاز دوام نیافتن مخفی کاری، نیز ماه زیر ابر نماندن.

مترادف‌ها

• آفتاب، آفتاب دادن، آفتاب پریدن، آفتاب گرفتن، آفتاب خوردن، آفتاب چریدن، آفتاب سا، آفتاب شدن، آفتاب بالانس، آفتاب پرست، آفتاب به آفتاب، آفتاب پهن شدن، آفتاب بالا آمدن، آفتاب لب بام، آفتاب اندا

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن