آفتاب‌نزده

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آفتاب/نَزَده/

قید

آفتاب‌نزده

1. (گفتگو): پیش از طلوع آفتاب؛ صبح زود.

   مسافران، آفتاب نزده راه افتادند.«صادق هدایت»

مترادف‌ها

• آفتاب، آفتاب گرفتگی، آفتاب پریدن، آفتاب گرفتن، آفتاب چریدن، آفتاب سا، آفتاب شدن، آفتاب بالانس، آفتاب پرست، آفتاب رو، آفتاب پهن، آفتاب تنک، آفتاب پرورده، آفتاب سوخته، آفتاب زرد، آفتابگردان، آفتاب چهره

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین