آفتابنشین
فارسی
ویرایشریشه لغت
ویرایش- فارسی
آوایش
ویرایش- /آفتاب/نِشین/
اسم مرکب
ویرایشآفتابنشین
- خوش نشین و به مجاز بیکاره و تنبل.
- از قراری که میبینم، آفتاب نشینید و کِشت و زراعتی ندارید. «جمالزاده»
مَثَل
ویرایش- کسی را آفتاب نشین کردن، کنایه از: او را بیچاره و خانه نشین کردن.
مترادفها
ویرایش- آفتاب، آفتاب گرفتگی، آفتاب پریدن، آفتاب گرفتن، آفتاب چریدن، آفتاب سا، آفتاب شدن، آفتاب بالانس، آفتاب پرست، آفتاب رو، آفتاب پهن، آفتاب تنک، آفتاب پرورده، آفتاب سوخته، آفتاب زرد، آفتابگردان، آفتاب چهره
منابع
ویرایش- فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین