آفریدن

فارسی

ریشه شناسی

• فارسی

آوایش

[آفریدن]

فعل

آفریدن

1. ساختن، درست‌کردن، خلق‌کردن، نقش‌بستن، رقم‌زدن.

مصدر متعدی

1. خلق کردن، هستی دادن.

فعل‌ها
بن واژه			آفریدن
بن ماضی			آفرید
بن مضارع			آفرین
شخص		مفرد			جمع
		اول شخص	دوم شخص	سوم شخص	اول شخص	دوم شخص	سوم شخص
گذشته		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	آفریدم	آفریدی	آفرید	آفریدیم	آفریدید	آفریدند
	استمراری	می‌آفریدم	می‌آفریدی	می‌آفرید	می‌آفریدیم	می‌آفریدید	می‌آفریدند
	کامل	آفریده بودم	آفریده بودی	آفریده بود	آفریده بودیم	آفریده بودید	آفریده بودند
	التزامی	آفریده باشم	آفریده باشی	آفریده باشد	آفریده باشیم	آفریده باشید	آفریده باشند
	مستمر	داشتم می‌آفریدم	داشتی می‌آفریدی	داشت می‌آفرید	داشتیم می‌آفریدیم	داشتید می‌آفریدید	داشتند می‌آفریدند
حال		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	آفرینم	آفرینی	آفریند	آفرینیم	آفرینید	آفرینند
	استمراری	می‌آفرینم	می‌آفرینی	می‌آفریند	می‌آفرینیم	می‌آفرینید	می‌آفرینند
	کامل	آفریده‌ام	آفریده‌ای	آفریده/آفریده‌است	آفریده‌ایم	آفریده‌اید	آفریده‌اند
	ملموس	دارم می‌آفرینم	داری می‌آفرینی	دارد می‌آفریند	داریم می‌آفرینیم	دارید می‌آفرینید	دارند می‌آفرینند
	التزامی	بآفرینم	بآفرینی	بآفریند	بآفرینیم	بآفرینید	بآفرینند
آینده	-	من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
		خواهم آفرید	خواهی آفرید	خواهد آفرید	خواهیم آفرید	خواهید آفرید	خواهند آفرید
دستوری		-	تو	-		شما	-
	امر		بآفرین			بآفرینید
	نهی		نآفرین			نآفرینید

––––

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

• انگلیسی: create
• miscreate

منابع

• فرهنگ لغت معین