آهنجیدن

فارسی

ریشه‌شناسی

• پهلوی

آوایش

• [آهن/جیدن]

مصدر متعدی

آهنجیدن

1. بیرون آوردن.
2. کندن، برکندن.

کارواژه

1. درآوردن، استخراج کردن.

مترادف‌ها

استخراج کردن

فعل‌ها
بن واژه			آهنجیدن
بن ماضی			آهنجید
بن مضارع			آهنج
شخص		مفرد			جمع
		اول شخص	دوم شخص	سوم شخص	اول شخص	دوم شخص	سوم شخص
گذشته		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	آهنجیدم	آهنجیدی	آهنجید	آهنجیدیم	آهنجیدید	آهنجیدند
	استمراری	می‌آهنجیدم	می‌آهنجیدی	می‌آهنجید	می‌آهنجیدیم	می‌آهنجیدید	می‌آهنجیدند
	کامل	آهنجیده بودم	آهنجیده بودی	آهنجیده بود	آهنجیده بودیم	آهنجیده بودید	آهنجیده بودند
	التزامی	آهنجیده باشم	آهنجیده باشی	آهنجیده باشد	آهنجیده باشیم	آهنجیده باشید	آهنجیده باشند
	مستمر	داشتم می‌آهنجیدم	داشتی می‌آهنجیدی	داشت می‌آهنجید	داشتیم می‌آهنجیدیم	داشتید می‌آهنجیدید	داشتند می‌آهنجیدند
حال		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	آهنجم	آهنجی	آهنجد	آهنجیم	آهنجید	آهنجند
	استمراری	می‌آهنجم	می‌آهنجی	می‌آهنجد	می‌آهنجیم	می‌آهنجید	می‌آهنجند
	کامل	آهنجیده‌ام	آهنجیده‌ای	آهنجیده/آهنجیده‌است	آهنجیده‌ایم	آهنجیده‌اید	آهنجیده‌اند
	ملموس	دارم می‌آهنجم	داری می‌آهنجی	دارد می‌آهنجد	داریم می‌آهنجیم	دارید می‌آهنجید	دارند می‌آهنجند
	التزامی	بآهنجم	بآهنجی	بآهنجد	بآهنجیم	بآهنجید	بآهنجند
آینده	-	من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
		خواهم آهنجید	خواهی آهنجید	خواهد آهنجید	خواهیم آهنجید	خواهید آهنجید	خواهند آهنجید
دستوری		-	تو	-		شما	-
	امر		بآهنج			بآهنجید
	نهی		نآهنج			نآهنجید

منابع

• فرهنگ لغت معین