استفایدن

فارسی

مصدر

• /اِسْتِفایْدَنْ/ برآمده از استفاده + -دن

1. فرایند مورد بهره‌وری قراردادن چیزی؛ استفاده کردن؛ بکار بردن:

   پیش از استفایدن از هر دستگاه برقی باید راهنمایش را خواند.

فعل

استفایدن

• /اِسْتِفایْدَنْ/

1. چیزی را مورد بهره‌وری قرار دادن؛ استفاده کردن؛ بکار بردن:

   دیشب مسواکم را استفایدم.

   آخرین باری که استفایدم اش، دیشب بود.

فعل‌ها
بن واژه			استفایدن
بن ماضی			استفاید
بن مضارع			استفای
شخص		مفرد			جمع
		اول شخص	دوم شخص	سوم شخص	اول شخص	دوم شخص	سوم شخص
گذشته		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	استفایدم	استفایدی	استفاید	استفایدیم	استفایدید	استفایدند
	استمراری	می‌استفایدم	می‌استفایدی	می‌استفاید	می‌استفایدیم	می‌استفایدید	می‌استفایدند
	کامل	استفایده بودم	استفایده بودی	استفایده بود	استفایده بودیم	استفایده بودید	استفایده بودند
	التزامی	استفایده باشم	استفایده باشی	استفایده باشد	استفایده باشیم	استفایده باشید	استفایده باشند
	مستمر	داشتم می‌استفایدم	داشتی می‌استفایدی	داشت می‌استفاید	داشتیم می‌استفایدیم	داشتید می‌استفایدید	داشتند می‌استفایدند
حال		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	استفایم	استفایی	استفاید	استفاییم	استفایید	استفایند
	استمراری	می‌استفایم	می‌استفایی	می‌استفاید	می‌استفاییم	می‌استفایید	می‌استفایند
	کامل	استفایده‌ام	استفایده‌ای	استفایده/استفایده‌است	استفایده‌ایم	استفایده‌اید	استفایده‌اند
	ملموس	دارم می‌استفایم	داری می‌استفایی	دارد می‌استفاید	داریم می‌استفاییم	دارید می‌استفایید	دارند می‌استفایند
	التزامی	باستفایم	باستفایی	باستفاید	باستفاییم	باستفایید	باستفایند
آینده	-	من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
		خواهم استفاید	خواهی استفاید	خواهد استفاید	خواهیم استفاید	خواهید استفاید	خواهند استفاید
دستوری		-	تو	-		شما	-
	امر		باستفای			باستفایید
	نهی		ناستفای			ناستفایید

برگردان

مورد بهره‌وری قرار دادن

• انگلیسی: use (en)