استواندن

فارسی

آوایش

1. ostovăndan

فعل

استواندن

1. اثبات کردن

صرف

فعل‌ها
بن واژه			استواندن
بن ماضی			استواند
بن مضارع			استوان
شخص		مفرد			جمع
		اول شخص	دوم شخص	سوم شخص	اول شخص	دوم شخص	سوم شخص
گذشته		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	استواندم	استواندی	استواند	استواندیم	استواندید	استواندند
	استمراری	می‌استواندم	می‌استواندی	می‌استواند	می‌استواندیم	می‌استواندید	می‌استواندند
	کامل	استوانده بودم	استوانده بودی	استوانده بود	استوانده بودیم	استوانده بودید	استوانده بودند
	التزامی	استوانده باشم	استوانده باشی	استوانده باشد	استوانده باشیم	استوانده باشید	استوانده باشند
	مستمر	داشتم می‌استواندم	داشتی می‌استواندی	داشت می‌استواند	داشتیم می‌استواندیم	داشتید می‌استواندید	داشتند می‌استواندند
حال		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	استوانم	استوانی	استواند	استوانیم	استوانید	استوانند
	استمراری	می‌استوانم	می‌استوانی	می‌استواند	می‌استوانیم	می‌استوانید	می‌استوانند
	کامل	استوانده‌ام	استوانده‌ای	استوانده/استوانده‌است	استوانده‌ایم	استوانده‌اید	استوانده‌اند
	ملموس	دارم می‌استوانم	داری می‌استوانی	دارد می‌استواند	داریم می‌استوانیم	دارید می‌استوانید	دارند می‌استوانند
	التزامی	باستوانم	باستوانی	باستواند	باستوانیم	باستوانید	باستوانند
آینده	-	من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
		خواهم استواند	خواهی استواند	خواهد استواند	خواهیم استواند	خواهید استواند	خواهند استواند
دستوری		-	تو	-		شما	-
	امر		باستوان			باستوانید
	نهی		ناستوان			ناستوانید

واژه‌های مشتق‌شده

• استوانه
• استوانش