اغالیدن

فارسی

ریشه شناسی

• فارسی

آوایش

• [اَ/غالیدَن]

فعل

اغالیدن

1. کسی یا جانوری را برای یورش بردن به كس يا جانور ديگر، برانگيزند.

فعل‌ها
بن واژه			اغالیدن
بن ماضی			اغالید
بن مضارع			اغال
شخص		مفرد			جمع
		اول شخص	دوم شخص	سوم شخص	اول شخص	دوم شخص	سوم شخص
گذشته		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	اغالیدم	اغالیدی	اغالید	اغالیدیم	اغالیدید	اغالیدند
	استمراری	می‌اغالیدم	می‌اغالیدی	می‌اغالید	می‌اغالیدیم	می‌اغالیدید	می‌اغالیدند
	کامل	اغالیده بودم	اغالیده بودی	اغالیده بود	اغالیده بودیم	اغالیده بودید	اغالیده بودند
	التزامی	اغالیده باشم	اغالیده باشی	اغالیده باشد	اغالیده باشیم	اغالیده باشید	اغالیده باشند
	مستمر	داشتم می‌اغالیدم	داشتی می‌اغالیدی	داشت می‌اغالید	داشتیم می‌اغالیدیم	داشتید می‌اغالیدید	داشتند می‌اغالیدند
حال		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	اغالم	اغالی	اغالد	اغالیم	اغالید	اغالند
	استمراری	می‌اغالم	می‌اغالی	می‌اغالد	می‌اغالیم	می‌اغالید	می‌اغالند
	کامل	اغالیده‌ام	اغالیده‌ای	اغالیده/اغالیده‌است	اغالیده‌ایم	اغالیده‌اید	اغالیده‌اند
	ملموس	دارم می‌اغالم	داری می‌اغالی	دارد می‌اغالد	داریم می‌اغالیم	دارید می‌اغالید	دارند می‌اغالند
	التزامی	باغالم	باغالی	باغالد	باغالیم	باغالید	باغالند
آینده	-	من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
		خواهم اغالید	خواهی اغالید	خواهد اغالید	خواهیم اغالید	خواهید اغالید	خواهند اغالید
دستوری		-	تو	-		شما	-
	امر		باغال			باغالید
	نهی		ناغال			ناغالید