خستن

(خَ تَ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• پهلوی

مصدر متعدی

1. مجروح کردن.

مصدر لازم

1. آزرده شدن.

منابع

• فرهنگ لغت معین

1. خَ تَ

فعل

1. خستن

• مجروح کردن

فعل‌ها
بن واژه			خستن
بن ماضی			خست
بن مضارع			خس
شخص		مفرد			جمع
		اول شخص	دوم شخص	سوم شخص	اول شخص	دوم شخص	سوم شخص
گذشته		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	خستم	خستی	خست	خستیم	خستید	خستند
	استمراری	می‌خستم	می‌خستی	می‌خست	می‌خستیم	می‌خستید	می‌خستند
	کامل	خسته بودم	خسته بودی	خسته بود	خسته بودیم	خسته بودید	خسته بودند
	التزامی	خسته باشم	خسته باشی	خسته باشد	خسته باشیم	خسته باشید	خسته باشند
	مستمر	داشتم می‌خستم	داشتی می‌خستی	داشت می‌خست	داشتیم می‌خستیم	داشتید می‌خستید	داشتند می‌خستند
حال		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	خسم	خسی	خسد	خسیم	خسید	خسند
	استمراری	می‌خسم	می‌خسی	می‌خسد	می‌خسیم	می‌خسید	می‌خسند
	کامل	خسته‌ام	خسته‌ای	خسته/خسته‌است	خسته‌ایم	خسته‌اید	خسته‌اند
	ملموس	دارم می‌خسم	داری می‌خسی	دارد می‌خسد	داریم می‌خسیم	دارید می‌خسید	دارند می‌خسند
	التزامی	بخسم	بخسی	بخسد	بخسیم	بخسید	بخسند
آینده	-	من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
		خواهم خست	خواهی خست	خواهد خست	خواهیم خست	خواهید خست	خواهند خست
دستوری		-	تو	-		شما	-
	امر		بخس			بخسید
	نهی		نخس			نخسید