فاریدن

فارسی

ریشه لغت

• الگو:بخارایی

آوایش

• /فاریدَن/

مصدر لازم

فاریدن

1. خوش آیند بودن، موافق طبع بودن، به دل نشستن.
2. فرارودی‌‌.
3. خوشحال و شادمان شدن.

مترادف‌ها

1. شادمان شدن

متضادها

1. غمگین شدن

فعل‌ها
بن واژه			فاریدن
بن ماضی			فارید
بن مضارع			فار
شخص		مفرد			جمع
		اول شخص	دوم شخص	سوم شخص	اول شخص	دوم شخص	سوم شخص
گذشته		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	فاریدم	فاریدی	فارید	فاریدیم	فاریدید	فاریدند
	استمراری	می‌فاریدم	می‌فاریدی	می‌فارید	می‌فاریدیم	می‌فاریدید	می‌فاریدند
	کامل	فاریده بودم	فاریده بودی	فاریده بود	فاریده بودیم	فاریده بودید	فاریده بودند
	التزامی	فاریده باشم	فاریده باشی	فاریده باشد	فاریده باشیم	فاریده باشید	فاریده باشند
	مستمر	داشتم می‌فاریدم	داشتی می‌فاریدی	داشت می‌فارید	داشتیم می‌فاریدیم	داشتید می‌فاریدید	داشتند می‌فاریدند
حال		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	فارم	فاری	فارد	فاریم	فارید	فارند
	استمراری	می‌فارم	می‌فاری	می‌فارد	می‌فاریم	می‌فارید	می‌فارند
	کامل	فاریده‌ام	فاریده‌ای	فاریده/فاریده‌است	فاریده‌ایم	فاریده‌اید	فاریده‌اند
	ملموس	دارم می‌فارم	داری می‌فاری	دارد می‌فارد	داریم می‌فاریم	دارید می‌فارید	دارند می‌فارند
	التزامی	بفارم	بفاری	بفارد	بفاریم	بفارید	بفارند
آینده	-	من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
		خواهم فارید	خواهی فارید	خواهد فارید	خواهیم فارید	خواهید فارید	خواهند فارید
دستوری		-	تو	-		شما	-
	امر		بفار			بفارید
	نهی		نفار			نفارید

منابع

• فرهنگ لغت معین