گمانیدن

فارسی

مصدر گذرا

• /گَمانیدَنْ/ یا /گُمانیدَنْ/

1. گزاره‌ای را بدون دانستن همه حقیقت/واقعیت راست انگاشتن:

   گمانیدم که تو لباس‌هایم را برداشته‌ای!

فعل

گمانیدن

فعل‌ها
بن واژه			گمانیدن
بن ماضی			گمانید
بن مضارع			گمان
شخص		مفرد			جمع
		اول شخص	دوم شخص	سوم شخص	اول شخص	دوم شخص	سوم شخص
گذشته		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	گمانیدم	گمانیدی	گمانید	گمانیدیم	گمانیدید	گمانیدند
	استمراری	می‌گمانیدم	می‌گمانیدی	می‌گمانید	می‌گمانیدیم	می‌گمانیدید	می‌گمانیدند
	کامل	گمانیده بودم	گمانیده بودی	گمانیده بود	گمانیده بودیم	گمانیده بودید	گمانیده بودند
	التزامی	گمانیده باشم	گمانیده باشی	گمانیده باشد	گمانیده باشیم	گمانیده باشید	گمانیده باشند
	مستمر	داشتم می‌گمانیدم	داشتی می‌گمانیدی	داشت می‌گمانید	داشتیم می‌گمانیدیم	داشتید می‌گمانیدید	داشتند می‌گمانیدند
حال		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	گمانم	گمانی	گماند	گمانیم	گمانید	گمانند
	استمراری	می‌گمانم	می‌گمانی	می‌گماند	می‌گمانیم	می‌گمانید	می‌گمانند
	کامل	گمانیده‌ام	گمانیده‌ای	گمانیده/گمانیده‌است	گمانیده‌ایم	گمانیده‌اید	گمانیده‌اند
	ملموس	دارم می‌گمانم	داری می‌گمانی	دارد می‌گماند	داریم می‌گمانیم	دارید می‌گمانید	دارند می‌گمانند
	التزامی	بگمانم	بگمانی	بگماند	بگمانیم	بگمانید	بگمانند
آینده	-	من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
		خواهم گمانید	خواهی گمانید	خواهد گمانید	خواهیم گمانید	خواهید گمانید	خواهند گمانید
دستوری		-	تو	-		شما	-
	امر		بگمان			بگمانید
	نهی		نگمان			نگمانید

برگردان

نتیجه گرفتن بدون اطلاعات کافی

• انگلیسی: guess (en)