گواهیدن

فارسی

مصدر

• /گُواهیدَنْ/ گواه + ـیدن

1. فرایند تایید درستی یا راستی چیزی؛ گواهی دادن:

   گواهیدن درستی یه ادعا مسئولیت آور است.

فعل

گواهیدن

• /گُواهیدَنْ/

1. درستی یا راستی چیزی را تایید کردن؛ گواهی دادن:

   علی درستی ادعاهای حسن را گواهید.

فعل‌ها
بن واژه			گواهیدن
بن ماضی			گواهید
بن مضارع			گواه
شخص		مفرد			جمع
		اول شخص	دوم شخص	سوم شخص	اول شخص	دوم شخص	سوم شخص
گذشته		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	گواهیدم	گواهیدی	گواهید	گواهیدیم	گواهیدید	گواهیدند
	استمراری	می‌گواهیدم	می‌گواهیدی	می‌گواهید	می‌گواهیدیم	می‌گواهیدید	می‌گواهیدند
	کامل	گواهیده بودم	گواهیده بودی	گواهیده بود	گواهیده بودیم	گواهیده بودید	گواهیده بودند
	التزامی	گواهیده باشم	گواهیده باشی	گواهیده باشد	گواهیده باشیم	گواهیده باشید	گواهیده باشند
	مستمر	داشتم می‌گواهیدم	داشتی می‌گواهیدی	داشت می‌گواهید	داشتیم می‌گواهیدیم	داشتید می‌گواهیدید	داشتند می‌گواهیدند
حال		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	گواهم	گواهی	گواهد	گواهیم	گواهید	گواهند
	استمراری	می‌گواهم	می‌گواهی	می‌گواهد	می‌گواهیم	می‌گواهید	می‌گواهند
	کامل	گواهیده‌ام	گواهیده‌ای	گواهیده/گواهیده‌است	گواهیده‌ایم	گواهیده‌اید	گواهیده‌اند
	ملموس	دارم می‌گواهم	داری می‌گواهی	دارد می‌گواهد	داریم می‌گواهیم	دارید می‌گواهید	دارند می‌گواهند
	التزامی	بگواهم	بگواهی	بگواهد	بگواهیم	بگواهید	بگواهند
آینده	-	من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
		خواهم گواهید	خواهی گواهید	خواهد گواهید	خواهیم گواهید	خواهید گواهید	خواهند گواهید
دستوری		-	تو	-		شما	-
	امر		بگواه			بگواهید
	نهی		نگواه			نگواهید

برگردان

تایید درستی یا راستی

• انگلیسی: certify (en)