بنیستن

فارسی

مصدر

• /بُنیسْتَنْ/ بنـ + ـیستن

1. فرایند ساختن چیزی با دستکم یه بن/واحد از چیزی:

   برای بنیستن یه جمله با یه بند قیدی می‌توان از «هرچند» استفاید (استفاده کرد).

فعل

بنیستن

• /بُنیسْتَنْ/

1. چیزی را با یه بن/واحد مستقل ساختن:

   جمله «او را دوست دارم؛ هرچند از من بیزار است.» را با «هرچند» بنیستم.

فعل‌ها
بن واژه			بنیستن
بن ماضی			بنیست
بن مضارع			بنیس
شخص		مفرد			جمع
		اول شخص	دوم شخص	سوم شخص	اول شخص	دوم شخص	سوم شخص
گذشته		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	بنیستم	بنیستی	بنیست	بنیستیم	بنیستید	بنیستند
	استمراری	می‌بنیستم	می‌بنیستی	می‌بنیست	می‌بنیستیم	می‌بنیستید	می‌بنیستند
	کامل	بنیسته بودم	بنیسته بودی	بنیسته بود	بنیسته بودیم	بنیسته بودید	بنیسته بودند
	التزامی	بنیسته باشم	بنیسته باشی	بنیسته باشد	بنیسته باشیم	بنیسته باشید	بنیسته باشند
	مستمر	داشتم می‌بنیستم	داشتی می‌بنیستی	داشت می‌بنیست	داشتیم می‌بنیستیم	داشتید می‌بنیستید	داشتند می‌بنیستند
حال		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	بنیسم	بنیسی	بنیسد	بنیسیم	بنیسید	بنیسند
	استمراری	می‌بنیسم	می‌بنیسی	می‌بنیسد	می‌بنیسیم	می‌بنیسید	می‌بنیسند
	کامل	بنیسته‌ام	بنیسته‌ای	بنیسته/بنیسته‌است	بنیسته‌ایم	بنیسته‌اید	بنیسته‌اند
	ملموس	دارم می‌بنیسم	داری می‌بنیسی	دارد می‌بنیسد	داریم می‌بنیسیم	دارید می‌بنیسید	دارند می‌بنیسند
	التزامی	ببنیسم	ببنیسی	ببنیسد	ببنیسیم	ببنیسید	ببنیسند
آینده	-	من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
		خواهم بنیست	خواهی بنیست	خواهد بنیست	خواهیم بنیست	خواهید بنیست	خواهند بنیست
دستوری		-	تو	-		شما	-
	امر		ببنیس			ببنیسید
	نهی		نبنیس			نبنیسید