غلبیدن

فارسی

مصدر

• /غَلَبیدَنْ/ برامده از غلبه + ـیدن

1. واداشتن به فرمانبری:

   امروزه رهبران برخی کشورهای ثروتمند از ثروتشان برای غلبیدن مردم می‌استفایند (استفاده می‌کنند).

فعل

غلبیدن

• /غَلَبیدَنْ/

1. کسی/چیزی را به فرمان خود درآوردن؛ مغلوب کردن:

   خیلی سال پیش، اسکندر مردم ایران را غلبید.

فعل‌ها
بن واژه			غلبیدن
بن ماضی			غلبید
بن مضارع			غلب
شخص		مفرد			جمع
		اول شخص	دوم شخص	سوم شخص	اول شخص	دوم شخص	سوم شخص
گذشته		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	غلبیدم	غلبیدی	غلبید	غلبیدیم	غلبیدید	غلبیدند
	استمراری	می‌غلبیدم	می‌غلبیدی	می‌غلبید	می‌غلبیدیم	می‌غلبیدید	می‌غلبیدند
	کامل	غلبیده بودم	غلبیده بودی	غلبیده بود	غلبیده بودیم	غلبیده بودید	غلبیده بودند
	التزامی	غلبیده باشم	غلبیده باشی	غلبیده باشد	غلبیده باشیم	غلبیده باشید	غلبیده باشند
	مستمر	داشتم می‌غلبیدم	داشتی می‌غلبیدی	داشت می‌غلبید	داشتیم می‌غلبیدیم	داشتید می‌غلبیدید	داشتند می‌غلبیدند
حال		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	غلبم	غلبی	غلبد	غلبیم	غلبید	غلبند
	استمراری	می‌غلبم	می‌غلبی	می‌غلبد	می‌غلبیم	می‌غلبید	می‌غلبند
	کامل	غلبیده‌ام	غلبیده‌ای	غلبیده/غلبیده‌است	غلبیده‌ایم	غلبیده‌اید	غلبیده‌اند
	ملموس	دارم می‌غلبم	داری می‌غلبی	دارد می‌غلبد	داریم می‌غلبیم	دارید می‌غلبید	دارند می‌غلبند
	التزامی	بغلبم	بغلبی	بغلبد	بغلبیم	بغلبید	بغلبند
آینده	-	من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
		خواهم غلبید	خواهی غلبید	خواهد غلبید	خواهیم غلبید	خواهید غلبید	خواهند غلبید
دستوری		-	تو	-		شما	-
	امر		بغلب			بغلبید
	نهی		نغلب			نغلبید

برگردان

مغلوب شدن

• انگلیسی: overcome (en)