فارسی ویرایش

ریشه شناسی ویرایش

  • فارسی

آوایش ویرایش

  • [تِرِکاندَن]

  مصدر فعل متعدی ویرایش

ترکاندن

  1. سبب ترکیدن چیزی شدن، سوراخ کردن یا پاره کردن چیزی مانند توپ و تاول که باعث خروج هوا یا مواد داخل آن می‌شود و معمولا با صدا همراه است.
  2. پکاندن.

واژه‌های وابسته ویرایش

––––

برگردان‌ها ویرایش

منابع ویرایش